Odp: Konkurs "Prezent dla niego". Wygraj 1 z 8 zestawów kosmetyków AA Men Sensitive.
Mój mąż należy do osób, którym zrobić dobry i wyjątkowy prezent jest naprawdę ciężko. Nie chodzi tu o charakter, a zamiłowania. Jako fan motoryzacji, lubuje się w samochodowych gadżetach i pierdołach, o których ja, baba nie mam zielonego pojęcia.
Mój mąż należy do osób, którym zrobić dobry i wyjątkowy prezent jest naprawdę ciężko. Nie chodzi tu o charakter, a zamiłowania. Jako fan motoryzacji, lubuje się w samochodowych gadżetach i pierdołach, o których ja, baba nie mam zielonego pojęcia.
☃️☃️☃️
Chcesz kupić prezent, chcesz radość sprawić,
Drapiesz się po głowie- "Na co tu postawić?"
Kupię maszynkę, może fajna płyta..
Nie no bez przesady, choć coś mi już świta.
Zapach mu kupię, nie byle jaki,
Luksusowy, firmowy, wydam ze trzy paki.
Może ten leśny, może ten kwiatowy -
Wiesz co mam na myśli? Zapach samochodowy!
Nic tak nie ucieszy jak dla bryki perfuma.
To jest ekstra pomysł- rozpiera mnie duma.
Wiem, Ty się śmiejesz drapiesz się po głowie,
A ja wiem co mój mąż na ten temat powie 👌
"Mój ty Aniele, mój ty Mikołaju,
Teraz w samochodzie czuje się jak w raju"
☃️☃️☃️
Chcesz kupić prezent, chcesz radość sprawić,
Drapiesz się po głowie- "Na co tu postawić?"
Kupię maszynkę, może fajna płyta..
Nie no bez przesady, choć coś mi już świta.
Zapach mu kupię, nie byle jaki,
Luksusowy, firmowy, wydam ze trzy paki.
Może ten leśny, może ten kwiatowy -
Wiesz co mam na myśli? Zapach samochodowy!
Nic tak nie ucieszy jak dla bryki perfuma.
To jest ekstra pomysł- rozpiera mnie duma.
Wiem, Ty się śmiejesz drapiesz się po głowie,
A ja wiem co mój mąż na ten temat powie 👌
"Mój ty Aniele, mój ty Mikołaju,
Teraz w samochodzie czuje się jak w raju"
☃️☃️☃️
), zawsze nadrabiał jednak swoim poczuciem humoru. Dlatego też i tej Wigilii spodziewałam się dość zachowawczego i "statecznego" prezentu. Tym bardziej, że wcześniej żartowaliśmy sobie, że niczego konkretnego mi nie trzeba, bo wszystko już mam, a jedyne czego mi brakuje to umiejętności kucharskich (smutna prawda- niestety jestem beznadziejną kucharką). W mojej rodziny podarkami dzielimy się kolejno po kolacji. Dopiero później uświadomiłam sobie, dlaczego ja zostałam zostawiona "na deser", czyli otwieram prezenty jako ostatnia. Gdy przyszedł czas na prezent od narzeczonego przetarłam oczy ze zdumienia. Bynajmniej nie dlatego, że byłam tak zachwycona. Prezent bowiem miał kształt idealnie opakowanej... PATELNI! Długa rączka i okrągła tarcza były dokładnie owinięte papierem i nie można było tego kształtu pomylić z czymkolwiek innym. Łudziłam się, że być może to coś innego tylko zostało zapakowane w taki kształt, lecz gdy wzięłam prezent do ręki ciężar jednoznacznie wskazywał na zawartość. W moich oczach zaczęły chyba lśnić łzy, bo narzeczony szybko zachęcał mnie do rozpakowania prezentu. Nie bardzo wiedziałam jak się zachować, wszystkie oczy były wpatrzone we mnie, a ja stałam jak wryta z patelnią w czerwonym papierze (papier był ładny, przynaję) w ręku. "Czy faceci zawsze muszą być tacy dosłowni?! Przecież to tylko były żarty!" pomyślałam. W końcu jednak opanowałam się i również postanowiłam obrócić to żart (w głowie oczywiście już układałam plan zdzielenia tą patelnią narzeczonego w głowę, gdy zostaniemy sami). Gwałtownym ruchem zdarłam papier i wstrzymałam oddech. Też do ostatniej chwili mieliście nadzieję, że to jednak nie była patelnia? Niestety- moim oczom ukazał się porządny i solidny przyrząd kuchenny (naprawdę solidny- mam ją do dzisiaj!), ale też... małe czarne pudełeczko. Pudełko było położone w misie patelni, a opakowanie nie zdradzało, że coś tam się znajduje, dlatego nie miałam szansy go wcześniej zauważyć. Drżącymi rękami chwyciłam pudełeczko i je otworzyłam. W środku zalśnił przepiękny złoty pierścionek z rubinowym oczkiem. Pierścionek, który mój narzeczony otrzymał od swojej mamy, a ta z kolei od swojej. Byliśmy już wtedy zaręczeni i nosiłam na co dzień pierścionek zaręczynowy, ale ten miał być równie szczególny. Dziedziczony w rodzinie, stary i klasyczny pierścień (niektórzy pewnie powiedzą, że staromodny i mało nowoczesny, ale ja mam inne zdanie) pasował idealnie. Od tamtej pory zakładam go tylko na wyjątkowe okazje i za każdym razem, gdy pojawia się na moim palcu czuję przypływ niewypowiedzianej energii, a na twarzy narzeczonego pojawia się szerszy niż zwykle uśmiech. Tak więc moi drodzy to prawda, że nie ocenia się książki po okładce, a w tym przypadku też prezentu po opakowaniu (całe szczeście, że wstrzymałam się z tym trzepnięciem w głowę!). Takie oto wspomnienia wyjątkowego, oryginalnego i ciekawego prezentu wracają do mnie ilekroć spojrzę na czarne pudełeczko... albo na patelnię oczywiście!
W ramach rekompensaty walczę o ten zestawik dla mężusia. Ja wole prezenty skromniejsze a częściej 
Ta słodka budowla to była konstrukcja jego własnego pomysłu, za materiały budowlane posłużyły mu batoniki, czekolada, cukierki, żelki, pianki... ach, no cudo dla każdego łakomczucha! Ale w tym wszystkim nie te słodkości były dla mnie najważniejsze, tylko "robocizna", bo musicie wiedzieć, że mój Facet posiada wiele różnych talentów, ale do jakichkolwiek manualnych prac, które wymagają choć odrobinę zręczności kompletnie się nie nadaje, ma dwie lewe ręce... nie, to zbyt słabo obrazuje sytuację - ma wręcz dwie lewe stopy! :P Mógł nakupić po prostu furę słodyczy, ale wolał włożyć w ten prezent trochę swojego czasu i serca <3
Skomentuj