Dobrze, aby rodzic zauważył to w porę i zaczął pracować z dzieckiem. Zaniedbanie tego tematu może mieć konsekwencje w przyszłości. Powolutku, małymi kroczkami przełamywać bariery.
Zapewnienie dziecku kontaktu z rówieśnikami, ma tutaj duże znaczenie- dziecko przez zabawę więcej zrozumie i zobaczy, że nic się nie dzieje. Zabieranie dzieci do miejsc przeznaczonych do zabaw.
Zostawianie u dziadków- jak już jest w odpowiednim wieku.
No i tłumaczenie i rozmowa.
Zapewnienie dziecku kontaktu z rówieśnikami, ma tutaj duże znaczenie- dziecko przez zabawę więcej zrozumie i zobaczy, że nic się nie dzieje. Zabieranie dzieci do miejsc przeznaczonych do zabaw.
Zostawianie u dziadków- jak już jest w odpowiednim wieku.
No i tłumaczenie i rozmowa.
Place zabaw świetnie rozwiązują problemy nieśmiałości, albo zaprosić znajomych z dziećmi, jest sporo pomysłów, trzeba próbować, bo to ważne, by dziecko się przełamało.
Nieśmiałość moze tez być tylko pozorem po prostu dziecko specyjalnie może pokazywać rodzicom, że kogoś sie wstydzi bo chce zwrocic ich uwagę - nie zawsze jednak tak jest . Trzeba z dzieckiem często wychodzić do ludzi.
Nieśmiałość moze tez być tylko pozorem po prostu dziecko specyjalnie może pokazywać rodzicom, że kogoś sie wstydzi bo chce zwrocic ich uwagę - nie zawsze jednak tak jest . Trzeba z dzieckiem często wychodzić do ludzi.
Dlatego rodzic sam najlepiej poprzez obserwację zobaczy, czy faktycznie jest problem, czy tylko próba zwrócenia na siebie uwagi, bo dzieci są cwane
Dzieciaczki maja swoje rozumy i nie dadzą się oszukać Nieśmiałość może również wystąpić u dziecka przez złe podejście rodziców do nich. Czasami nie świadomie możemy dać poczuć się dziecku nie swojo, więc trzeba uważać na słowa aby dziecku nie zaszkodzić.
Czesto u dzieci mija ta niesmialosc jak juz pojda do szkoly i regularnie beda spotykac sie z rowiesnikami. Wiele zalezy od podejscia rodzicow, wazne zeby wplywac na rozwijanie sie osobowosci u dziecka poprzez wlasnie przelamywanie barier, a nie ochrone przed roznymi sytuacjami. Najgorzej jesli np. mały jest jedynakiem i ma nadopiekuncza mame albo tate to w pewnym wieku nie jest w stanie przezwyciezyc niektorych problemow i moge rozpoczac sie problemy emocjonalne. Wtedy juz jest za pozno i mozna wykonac tylko ruch w jedna strone - zaczac sie przelamywac w kontaktach z ludzmi i do tej pory trudnych sytuacjach, ale wymaga to dlugotrwalej pracy... drodzy rodzice, oszczedzmy tego swojemu dziecku i zacznijmy juz teraz, by pozniej mialo latwiej
12-letni syn mojej szwagierki jest bardzo nieśmiałym dzieckiem. Jest dzieckiem z pierwszego małżeństwa i młodszy syn, którego ma już z moim szwagrem, bardzo Mu dokucza. Mówi Mu, że Jego Tata nie jest też Jego Tatą, itp. Najgorsze jest to, że szwagier nierówno Ich traktuje
Skomentuj