Dziecko to mój skarb największy i bezcenny. Pojawiło się w moim brzuszku nagle, całkiem nie pytając mnie o zgodę, czy może wejść czy nie.. rozgościło się i z mego ciała uczyniło swoją świątynię. Zasiało we mnie ziarenko miłości i szczęścia, które owocuje dziś, owocować będzie jutro i za kilkadziesiąt lat także... Przynosić będzie mi odrobinę trosk i garść radości. Moje życie zmieniło się bezpowrotnie. Od teraz mam dwa ciała i dwa serca miłością bijące. Życie nabrało sensu, odpowiedzialności nutką zostało doprawione. Już dziś nie żyję tylko dla siebie, lecz żyję przede wszystkim dla swojego dziecka, troszcząc się by iskierka domowego ogniska nigdy w naszym domu nie zagasła, by dzieciństwo uczynić magicznym, niepowtarzalnym i niezapomnianym. Cieszę się każdą chwilą, najmniejszym drobiazgiem i martwię się najmniejszą łezką w oczkach mojego dziecka. Dla mojego maleństwa gotowa jestem przejść siedem mórz i siedem rzek, by utorować mu ścieżkę bezpiecznego i szczęśliwego życia. Zmieniłam się. Dla mojej kruszynki. Zmieniła mnie miłość macierzyńska. Bo dzieciątko to źródło miłości tej najpiękniejszej, najczystszej i bezgranicznej...
