Chociaż minęło już 15 lat, ja ciągle pamiętam smak domowej zacierki którą robiła moja ukochana babcia, zawsze gotowałyśmy ją wspólnie. Moja babcia była niewidoma, ale jej zupa smakowała mi jak nic innego na świecie. Zawsze pomagałam jej w przygotowaniu tej zupy. pomimo, ze była zwyczajna i prosta, składająca się z wody,kotki rosołowej, warzyw, przypraw z kluseczkami własnej roboty, smakowała mi okropnie. Dziś ze łzami w oczach wspominam to wspólne gotowanie, opowieści babci i pomimo, ze jestem teraz dorosłą kobietą, mam córkę i męża to bardzo za tym tęsknie. Babci nie ma już wśród nas, umarła kiedy miałam 6 lat. Zawsze kiedy gotuje zacierkę, myślę o niej. Ciągle pamiętam ten smak, zapach tej zupy i przez to pamiętam jeszcze bardziej moją babcię dzięki której przechowuje to wspomnienie w moim sercu.
