Wychowałam się w tradycyjnej śląskiej rodzinie, w której zawsze obecny był ciepły obiad i łakocie przygotowywane przez babcię. To właśnie babcia kupiła mi pierwsze w życiu „krówki”, które sklejały zęby na dobrych kilka minut. Z babcią kojarzy mi się także pierwsze ciasto, które pałaszowałam będąc dzieckiem. Jednak mój smak dzieciństwa to budyń czekoladowy, bez „kożucha”, ale z herbatnikami „Petit Beurre”. Ten budyń nie smakował tylko słodkim kakao, ale i miłością babci, jej poświęceniem, radością z tego, że ma przy boku ukochaną wnuczkę i chęcią stworzenia mi raju na ziemi. Do dziś mam przed oczami białą miseczkę, która zawsze czekała na mnie na kuchennym stole, a w niej brązowy deser i 3 herbatniki.
Po śmierci babci, żaden budyń już mi nie smakował tak, jak ten babciny. Nawet własnoręcznie przygotowywane desery nie mają tego charakterystycznego smaku. Tamten smak będę pamiętała zawsze, nawet wówczas, gdy sama będę już babcią.
Po śmierci babci, żaden budyń już mi nie smakował tak, jak ten babciny. Nawet własnoręcznie przygotowywane desery nie mają tego charakterystycznego smaku. Tamten smak będę pamiętała zawsze, nawet wówczas, gdy sama będę już babcią.