Kochana Mamusiu jestem Ci bardzo, bardziej, najbardziej wdzięczna za to ze postanowiłaś mnie pokazać światu. Poprzez urodzenie mnie dałaś mi prezent, a wdzięczność za prezent to coś pięknego. Niektórzy ludzie nie potrafią szanować "prezentów". Dziękuję Ci za to że byłaś silna, kiedy się dowiedziałaś, że Twoja jedyna córeczka jest bardzo chora….- to „astma oskrzelowa” – taka była diagnoza. To było 27 lat temu , wówczas mało się wiedziało o tej chorobie, ale ty się nie poddałaś. Jeździłaś ze mną po sanatoriach, czuwałaś przy szpitalnym łóżku, oklepywałaś kiedy miałam atak. Jednym słowem – nigdy mnie nie zostawiłaś, a przez to zaniedbałaś siebie. Pamiętam… zawsze mi pomagałaś, nawet przy lekcjach kiedy nie miałam siły odrabiać, żeby mi było łatwiej, żebym się nie przemęczała. Chodziłaś ze mną na spacery, żeby mój organizm był ciągle dotleniany. Dzięki Tobie Mamuś teraz jestem „kimś”, mam wspaniałą rodzinę, mam cudowną pracę, wyrozumiałego męża, choroba nigdy nie zniknie….. to wiem, ale już nauczyłam się z nią żyć. To wszystko zawdzięczam Tobie, Dziękuje Ci, że się nie poddałaś. Doznałaś głębokich i poruszających przeżyć ze mną, ale bez Ciebie by mnie tutaj nie było. Nie tylko co roku w dniu 26 maja, dziękuję Ci za to, ale każdego dnia. Każdego dnia modlę się o to aby dobry Bóg dał Ci dużo siły, zdrowia i błogosławieństwa Bożego. Kocham Cię Mamuś ponad wszystko co żywe na Ziemi.
