Ogłoszenie

Collapse
No announcement yet.

Onanizm dziecięcy

Collapse
X
 
  • Filter
  • Czas
  • Pokaż
Clear All
new posts

    Onanizm dziecięcy

    Córeczka ma prawie 4 lata i problem onanizmu dziecięcego mamy praktycznie od zawsze. Na początku czyli ok. 6-9 m-ca życia dziecka nie wiedziałam, że to onanizm myślałam że to swoisty rodzaj pełzania czy raczkowania ogólnie próba przemieszczania ale po wizycie u ginekologa dziecięcego (rozklejanie warg sromowych) po 1 roku życia nabrałam pewności. Pani ginekolog powiedziała, że to przejdzie i zaniknie przed 3 r. ż. Nie zaniknęło, i nie przeszło. Wykorzystałam już chyba wszystkie dostępne i znane prze ze mnie metody i sposoby aby dziecko się nie onanizowało od odwracania uwagi, po szantaż emocjonalny i zastraszanie :-( Ale nic nie skutkuje...co mam zrobić, jak dotrzeć do dziecka aby skończyło się na onanizmie dziecięcym a nie przeszło w jakąś patologię?! Co jest tak naprawdę przyczyną??? Dziecko rozwija się i funkcjonuje prawidłowo.
  •    
       

    #2
    Odp: Onanizm dziecięcy

    Bardzo mi trudno ocenić czy zachowanie dziecka są w normie. Sugerowałaby kontakt z psychologiem, który miałby możliwość poobserwowania dziecka w trakcie konsultacji lub na umówionej wizycie domowej.
    Onanizm u maluszków pojawia się, w określonej częstotliwości jest nawet normą.
    Zdecydowanie jednak odradzałabym zastraszanie dziecka czy stosowanie szantażu emocjonalnego o których Pani wspomina. To tylko może pogłębić problem, zwłaszcza w sytuacji, jeśli onanizowanie się jest sposobem na poradzenie sobie z trudnościami lub pobudzeniem, jeśli takowe dziecko przeżywa.
    Czy jest jakiś klucz występowania onanizowanie się, np. wieczorem, przy innych? Może powodem jest zmęczenie dziecka lub przeżywanie sytuacji stresujących? Może Pani założyć kalendarz i zapisywać kiedy ono się pojawia. Może uda się znaleźć czynnik powodujący i z czasem go wyeliminować?
    Jeśli jednak Panią ta sprawa niepokoi lub wpływa na funkcjonowanie dziecka, to bardzo zachęcam do wizyty u psychologa dziecięcego.
    Ekspert programu "Enfamil - Twój ekspert w rozwoju dziecka". Psycholog rozwoju dziecka i nastolatka, specjalistka w budowaniu relacji pomiędzy dzieckiem i rodzicami. Autorka programu „Mama, tata czyli ja", współautorka kampanii społecznej „Etat tata. Lubię to!”.

    Skomentuj


      #3
      Odp: Onanizm dziecięcy

      Córeczka, gdy spała w ciągu dnia to przed popołudniowym snem w ten sposób się jakby usypiała. Przed snem nocnym onanizm nie występował. Potem przestała spać w ciągu dnia i na pewien czas problem zniknął. Teraz od jakiś 8-10 miesięcy znowu się nasilił. Kładzie się na brzuszku i trze o podłoże, z tym że robi to już w różnych sytuacjach. Np. gdy jest zmęczona albo gdy np. ogląda bajkę w telewizji leżąc na brzuszku. Co mówić w takiej sytuacji, żeby przestała???Jak się konkretnie zachować i jak zareagować, jak na to zwracać uwagę?

      Skomentuj


        #4
        Odp: Onanizm dziecięcy

        Miła Pani, z tego co Pani pisze można wnioskować, że jest to rytuał, który pomaga córeczce się wyciszyć lub zrelaksować i jest mocny, ponieważ utrzymuje się w czasie. Namawiałabym do poszukania czegoś w zastępstwie, np. kocyka lub przytulanki, które dziecko mogłoby w takich chwilach przytulić. Co Pani o tym sądzi? Możecie wybrać się razem na zakupy i córeczka, przy Pani wsparciu, mogłaby wybrać sobie sama "zabawkę, które będzie jej magiczną przytulanką". Może Pani początkowo siadać obok córeczki i zachęcać ją do przytulenia zabawki zawsze wtedy, kiedy spodziewa się Pani, że może dojść do onanizujących zachowań. Celem, który warto sobie postawić jest nie krytykowanie czy zabranianie córeczce zachowań, które Panią niepokoją, ale znalezienie alternatywy do zastosowania przez dziecko. Pani córeczka ma 4 lata, dlatego może Pani spokojnie z nią porozmawiać, aby używała przytulanki zawsze wtedy, kiedy ma ochotę na pocieranie ciałem. Może Pani także rozważyć system żetonowy, np. za przytulanie zabawki zamiast pocieranie ciałem otrzymuje naklejkę lub gwiazdkę w kalendarzu. Kiedy uzbiera np. 5 gwiazdek, może otrzymać ustaloną wcześniej nagrodę, coś co sprawi jej radość, np. małą zabawkę, dodatkowy czas na oglądanie bajek, wyście na basen z rodzicami. Nagroda nie powinna być duża lub kosztowana i co ważne być w zasięgu otrzymania dziecka. Jeśli uzna Pani, że motywująca będzie już po otrzymaniu 3 gwiazdek, to tak proszę zrobić.
        Ekspert programu "Enfamil - Twój ekspert w rozwoju dziecka". Psycholog rozwoju dziecka i nastolatka, specjalistka w budowaniu relacji pomiędzy dzieckiem i rodzicami. Autorka programu „Mama, tata czyli ja", współautorka kampanii społecznej „Etat tata. Lubię to!”.

        Skomentuj


          #5
          Odp: Onanizm dziecięcy

          Słyszalam od jednego znajomego, jak mówił, że gdy miał 5 lat też się onanizował. I powiedział mi, że robił to nie dlatego, że w ten sposób sobie radził ze stresem tylko po prostu było to przyjemne...

          Skomentuj


            #6
            Odp: Onanizm dziecięcy

            O matko pierwsze słysze o takim problemie. Co wyszło u Twoje córeczki w końcu ? Jakiś lekarz znalazł konkretnie przyczynę ?

            Skomentuj


              #7
              Odp: Onanizm dziecięcy

              gdy pracowałam była dziewczynka która siedząc na krześle ciągle się kokosiła, początkowo myslałąm że tak tylko ale to było nagminne przy każdych zajęciach, dlatego skierowaliśmy ją do psychologa poniewaz nie dało się z nią w ogóle pracować gdyż z czasem to się zaczeło nasilać.

              Skomentuj

              •    
                   

                #8
                Odp: Onanizm dziecięcy

                po studiach też będąc na stażu spotkałam się z takim przypadkiem lecz tu dziewczynka odpoczywając na dywanie onanizowała się, więc nauczycielki wpadły na pomysł aby przyniosła do przedszkola zwierzątko chyba kota o ile dobrze pamiętam. Nie wiem jak się to zakończyło gdyż staż się skończył i juz tam nie wracałąm. Ale jest bardzo wiele takich przypadków. U chłopców też zauwazyłam

                Skomentuj


                  #9
                  Odp: Onanizm dziecięcy

                  Hm i jak sobie tak na prawdę radzić z dziecięcym onanizmem ? Ja na szczęście jeszcze nie mam tego problemu i mam nadzieję że nas on ominie.

                  Skomentuj


                    #10
                    Odp: Onanizm dziecięcy

                    Nigdy mnie to nie dotyczyło ani się z tym nie spotkałam, pewnie dlatego też od razu poszłabym do psychologa, bo sama nie za bardzo umiałabym sobie z tym poradzić.

                    Skomentuj

                    •    
                         

                      #11
                      Odp: Onanizm dziecięcy

                      Nigdy nie spotkałam się z takim problemem ani nigdy nie słyszałam. To jakiś głębszy problem natury musi być bo często takie przypadki nie występują. Najlepiej jak dziecko zobaczy dobry specjalista.

                      Skomentuj

                             
                      Working...
                      X