To było tak niedawno, że dalej mam ciarki na plecach na samo wspomnienie...
Tak, tegoroczny sylwester był niezapomniany za sprawą mojego "dzielnego" ośmiolatka...
Osiem lat to wcale niemało - dziecko zaczyna się usamodzielniać - wydaje mu się że jest już prawie dorosły. Wiktor również pod wpływem świątecznych, długoweekendowych no i przygotowawczo-sylwestrowych emocji - postanowił wziąć sprawy w swoje ręce...sprawa wyglądała tak...
Oczywiście, już jest to normą, że zawsze wszystko zostawiam na ostatnia chwilę i z niczym się nie wyrabiam, więc chcąc nie chcąc wyciągnęłam mojego (bardzo szczęśliwego) męża na ostatnie i ostateczne zakupy do jeszcze czynnego marketu (chyba nazwa zaczynała się na T..).
Jak to w życiu bywa - koleje jak w PRL-u, część zakupocholików zachowujących się jakby co najmniej już dwa razy powitała Nowy Rok, towary fruwające po całym sklepie...
Po jakiś dwóch, trzech godzinach upoceni, obładowani jak dzikie rasowe wielbłądy wróciliśmy do domu. A tam WIELKA niespodzianka...
Już na klatce schodowej zaniepokoiły mnie dziwnie głośne dźwięki dochodzące z mieszkania...Wchodzę do przedpokoju i siatki wypadły mi z ręki...
Chyba z każdego możliwego kąta mieszkania wystawało jakieś dziecko !! Wszystkie biegające jakby odtwarzali sceny z "Egzorcysty", podobnego rozmiaru, kroju, zapachu, wydające te same dźwięki od których popękały mi ślubne kieliszki. W pokoju All exclusive: powyciągane (choć stan kuchni wskazywał na zabawę "kto więcej i szybciej wywali z szafki - wygrywa!!") wszystkie możliwe rzeczy począwszy na rzeczach jadalnych a skończywszy na dziwnych szaszłykach-niespodziankach którego składu nie znam do tej pory (pokrojone mydło?)...
No prawie się popłakałam i to nie ze szczęścia. Wyłapałam z tłumu "potworów" pierworodnego, który z dumny niczym król Szwecji zakomunikował że u nas Sylwester już się zaczął...
Tak, tegoroczny sylwester był niezapomniany za sprawą mojego "dzielnego" ośmiolatka...
Osiem lat to wcale niemało - dziecko zaczyna się usamodzielniać - wydaje mu się że jest już prawie dorosły. Wiktor również pod wpływem świątecznych, długoweekendowych no i przygotowawczo-sylwestrowych emocji - postanowił wziąć sprawy w swoje ręce...sprawa wyglądała tak...
Oczywiście, już jest to normą, że zawsze wszystko zostawiam na ostatnia chwilę i z niczym się nie wyrabiam, więc chcąc nie chcąc wyciągnęłam mojego (bardzo szczęśliwego) męża na ostatnie i ostateczne zakupy do jeszcze czynnego marketu (chyba nazwa zaczynała się na T..).
Jak to w życiu bywa - koleje jak w PRL-u, część zakupocholików zachowujących się jakby co najmniej już dwa razy powitała Nowy Rok, towary fruwające po całym sklepie...
Po jakiś dwóch, trzech godzinach upoceni, obładowani jak dzikie rasowe wielbłądy wróciliśmy do domu. A tam WIELKA niespodzianka...
Już na klatce schodowej zaniepokoiły mnie dziwnie głośne dźwięki dochodzące z mieszkania...Wchodzę do przedpokoju i siatki wypadły mi z ręki...
Chyba z każdego możliwego kąta mieszkania wystawało jakieś dziecko !! Wszystkie biegające jakby odtwarzali sceny z "Egzorcysty", podobnego rozmiaru, kroju, zapachu, wydające te same dźwięki od których popękały mi ślubne kieliszki. W pokoju All exclusive: powyciągane (choć stan kuchni wskazywał na zabawę "kto więcej i szybciej wywali z szafki - wygrywa!!") wszystkie możliwe rzeczy począwszy na rzeczach jadalnych a skończywszy na dziwnych szaszłykach-niespodziankach którego składu nie znam do tej pory (pokrojone mydło?)...
No prawie się popłakałam i to nie ze szczęścia. Wyłapałam z tłumu "potworów" pierworodnego, który z dumny niczym król Szwecji zakomunikował że u nas Sylwester już się zaczął...