Małe nerwusy

[demira]

To z cala pewnoscia jest etap rozwojowy, ale i tak trzeba reagowac. Zycze cierpliwosci)
Ja mialam tak z obydwoma, na szczescie minelo
D

[metrocarryzsz]

Wygląda mi to na próbę sił! Nie możecie mu teraz popuścić. Konsekwentnie trzeba zabraniać, ale i tłumaczyć dlaczego tak nie wolno się zachowywać. Powodzenia!

[sheep]

Ok dzieki za opinie. Przynajmniej juz mam pewnosc, ze to taki etap czyli cierpliwosc i jeszcze raz cierpliwosc i zero odpuszczania

[demira]

Wychodze do innego pokoju i czekam az minie
D

[wwwXfasadXeu]

Ignorować można, ale nie stale. Dobrze, żeby udało ci się znaleźć przyczynę. Zobacz co go do tego skłania? Czy są to napady ot tak sobie, czy wynikają w jakiś konkretnych sytuacjach?

[anett252]

Małe nerwusy

Witam niewiem czy był tu taki temat poruszany bo jestem tutej od niedawna,ale mam pytanko jak sobie radzicie z małym złośnikem jeśli oczywiście takie macie?

[jahmajka]

bylo bylo
http://www.mamacafe.pl/forum/showthread.php?t=1205

[anett252]

dzieki

[jagoda11111]

Odp: Małe nerwusy

Witam, wyrażanie złości oraz wymuszenie poprzez płacz, krzyk, tupanie nogą, uderzanie rękami o podłogę u dzieci, które nie potrafią w inny sposób wyrazić swoich emocji jest naturalną reakcją. Występuje zazwyczaj gdy potrzeby lub dążenia dziecka nie są zaspokojone, dlatego ważne jest by nauczyć dziecko radzenia sobie z uczuciem złości i przeżywania go w sposób kontrolowany i uznawany społecznie.
Pierwsze działanie , które mogę zaproponować to obserwacja dziecka by móc ustalić jakie sytuacje skłaniają dziecko do wybuchów złości, histerii w celu złagodzenia lub wyeliminowania ich poprzez odwrócenie uwagi dziecka od bodźca , który wywołuje negatywne emocje.
Jeśli jednak dojdzie do napadu złości pozwólmy dziecku uspokoić się. W sytuacji gdy zachowanie dziecka nie zagraża jego zdrowiu lub innym nie reagujemy , zaś jeśli zachowania dziecka są niebezpieczne przytrzymujemy je i czekamy aż emocje opadną. Należy mówić do dziecka w sposób zrozumiały i spokojny. Można również pozostawić dziecko samo w bezpiecznym miejscu tak by mogło się uspokoić i przemyśleć swoje zachowanie.
Ważne jest również ustalenie z dzieckiem zasad i reguł postępowania oraz konsekwencji związanych z niewłaściwym zachowaniem. Taką rozmowę możemy prowadzić dopiero w momencie gdy dziecko osiągnie równowagę emocjonalną. Istotne jest by odbywała się ona w atmosferze, która sprzyja poczuciu bezpieczeństwa i akceptacji. Należy uświadomić dziecku, że ma prawo wyrażać emocje i w jaki sposób można rozładować złość np. poprzez gniecenie kartki, szarpanie kartki, rysowanie swojej złości, podejmowanie aktywności fizycznej, gniecenie plasteliny lub foli bąbelkowej. Można też przedstawić sposoby na wyciszenie i relaksację. Proponuję takie formy relaksacji jak: słuchanie muzyki np. klasycznej, liczenie w myślach do 10, wykonanie 10 głębokich oddechów, ćwiczenia relaksacyjne, wykonywanie ulubionych czynności. Myślę, że najłatwiejszym w zastosowaniu w różnych miejscach i sytuacjach ale zarazem bardzo efektywnym sposobem jest wykonanie 10 oddechów lub liczenie do 10.
Gdy już dziecko jest świadome zasad postępowania oraz konsekwencji rodzic powinien wyciągać konsekwencje stanowczo i nie być uległym jednak należy pamiętać by oceniać złe zachowanie a nie uczucia dziecka i chwalić je za dobre zachowania lub zmianę złych nawyków na dobre. By móc dowiedzieć się w jaki sposób prowadzić skuteczną konwersację z dzieckiem by osiągnąć zamierzony skutek polecam książke „ Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły.” Adele Faber, Elaine Mazlish rozdział 1 – Jak pomóc dzieciom, by radziły sobie z własnymi uczuciami? oraz „Wychowanie bez porażek „ Thomas Gordon, str.225-232.