Moje dzieciństwo smakowało truskawkami!
Tuż obok mojego rodzinnego domu jest nieduży ogród, w którym co roku w czerwcu spędzałam całe dnie, biegając między sadzonkami truskawek i opychając się rozgrzanymi od słońca owocami.
Ale prawdziwe truskawkowe szaleństwo przeżyłam jako malutka, zaledwie trzyletnia dziewczynka. Razem z młodszą o rok siostrą zasiadłyśmy do uczty w… ogromnym owalnym wiklinowym koszu pełnym truskawek narwanych na przetwory! Siedziałyśmy tak – jedna z jednej, druga z drugiej strony – i świętowałyśmy chwilową nieuwagę naszej mamy. Pałaszowałyśmy te cudowne owoce z niesłychanym apetytem i zarazem fantazją. Pachniało tak cudownie! Wszystko było słodkie i bosko czerwone (oczywiście wliczając w to nasze białe skarpetki).
Musiałyśmy wyglądać bajecznie i fantastycznie, bo kiedy mama nas odkryła, zdołała wykrzyknąć zaledwie: TRUSKAWKOWE DZIECI.
Tuż obok mojego rodzinnego domu jest nieduży ogród, w którym co roku w czerwcu spędzałam całe dnie, biegając między sadzonkami truskawek i opychając się rozgrzanymi od słońca owocami.
Ale prawdziwe truskawkowe szaleństwo przeżyłam jako malutka, zaledwie trzyletnia dziewczynka. Razem z młodszą o rok siostrą zasiadłyśmy do uczty w… ogromnym owalnym wiklinowym koszu pełnym truskawek narwanych na przetwory! Siedziałyśmy tak – jedna z jednej, druga z drugiej strony – i świętowałyśmy chwilową nieuwagę naszej mamy. Pałaszowałyśmy te cudowne owoce z niesłychanym apetytem i zarazem fantazją. Pachniało tak cudownie! Wszystko było słodkie i bosko czerwone (oczywiście wliczając w to nasze białe skarpetki).
Musiałyśmy wyglądać bajecznie i fantastycznie, bo kiedy mama nas odkryła, zdołała wykrzyknąć zaledwie: TRUSKAWKOWE DZIECI.