Odp: Konkurs "Mój poród"
Wszystkie trzy porody były inne i każdy przyniósł nowe doświadczenie i przeżycia, ale kończył się wielkim szczęściem jakim jest narodzenie moich pociech.
Monika przyszła na świat w 1996r. jeszcze na porodówkach nie było tak cudownie ,ale ja miałam szczęście-byłam sama z położną , która okazała się cudowną kobietą i mimo że byłam „zielona” wszystko wytłumaczyła i udzieliła stosownych instrukcje. Urodziłyśmy cudną , zdrową dziewczynkę.
Moje doświadczenia po pierwszym porodzie były dość miłe i postanowiłam z mężem mieć synka do kompletu i jak pomyślałam też tak się stało. Kolejny poród- ale już nie było tak cudownie.
Przyszło mi rodzić w szpitalu ,który miał miano „Przyjazny matce i dziecku”(rok2000). Przyjechałam o 17 bo odeszły mi wody, skurczy 0,usłyszałam –chodzić-chodziłam do 1 w nocy jak powiedziałam ,że nie daje rady , bo bolą mnie nogi(byłam w pracy i od 5 rano byłam na nogach)nie mam już siły i mi było słabo ,bo nic nie jadłam i piłam –to usłyszałam ,że nie przyjechałam na wczasy tylko do porodu. Przeżyłam koszmar-spytałam wprost komu i ile mam dać ,żeby się mną zajął-to zrobił się w tedy szum, że jak ja tak mogę, że sama nie jestem i obrażam pielęgniarki …..w tedy zszedł lekarz kazał podać mi kroplówkę i już- 10 minut i było po wszystkim(a tyle godzin nerwówki). Zaczął się w tedy koszmar …dali mi syna takiego jakiego wyciągnęli go ze mnie-nie umyty, cały we krwi. Dowiedziałam się ze to taka moda, więz matki z dzieckiem się rozwija. Biedny taki goły bez pieluszki, nie okryty, brudny ale mój .Przytuliłam go i tak już został do chwili ,aż mogłam wstać. Po dwóch godzinach zaczął się dusić-zabrały go pielęgniarki na 10h,okazało się ze jest żle odśluzowany . PRZEZYŁAM KOSZMAR, potem żółtaczka, gronkowiec, paciorkowiec, płakałam całymi dniami bo myślałam że już nigdy nie wyjdę ze szpitala. Zabrałam dziecko i uciekłam-na własne życzenie. Dziś to chłop jak dąb.
A trzeci poród to już formalność(2010) wiedziałam wszystko, zaplanowałam od A do Z. No cóż, nie do końca wyszło wszystko bo córcia się zasiedziała 10 dni dłużej , ale było wszystko super , szpital, cudowna położna i Pani doktor-szybko i sprawnie.
Cała moja trójka-Monika ,Grześ i Olinka przyszłt na świat siłami natury. Mimo bólu,strachu i zwątpienia -są cudem natury i moją miłością. Współczuje kobietom ,które rodzą dzieci przez cc z wyboru-nigdy się nie dowiedzą co tracą...uczucie kiedy na świat przychodzi skarb najcenniejszy.
Wszystkie trzy porody były inne i każdy przyniósł nowe doświadczenie i przeżycia, ale kończył się wielkim szczęściem jakim jest narodzenie moich pociech.
Monika przyszła na świat w 1996r. jeszcze na porodówkach nie było tak cudownie ,ale ja miałam szczęście-byłam sama z położną , która okazała się cudowną kobietą i mimo że byłam „zielona” wszystko wytłumaczyła i udzieliła stosownych instrukcje. Urodziłyśmy cudną , zdrową dziewczynkę.
Moje doświadczenia po pierwszym porodzie były dość miłe i postanowiłam z mężem mieć synka do kompletu i jak pomyślałam też tak się stało. Kolejny poród- ale już nie było tak cudownie.
Przyszło mi rodzić w szpitalu ,który miał miano „Przyjazny matce i dziecku”(rok2000). Przyjechałam o 17 bo odeszły mi wody, skurczy 0,usłyszałam –chodzić-chodziłam do 1 w nocy jak powiedziałam ,że nie daje rady , bo bolą mnie nogi(byłam w pracy i od 5 rano byłam na nogach)nie mam już siły i mi było słabo ,bo nic nie jadłam i piłam –to usłyszałam ,że nie przyjechałam na wczasy tylko do porodu. Przeżyłam koszmar-spytałam wprost komu i ile mam dać ,żeby się mną zajął-to zrobił się w tedy szum, że jak ja tak mogę, że sama nie jestem i obrażam pielęgniarki …..w tedy zszedł lekarz kazał podać mi kroplówkę i już- 10 minut i było po wszystkim(a tyle godzin nerwówki). Zaczął się w tedy koszmar …dali mi syna takiego jakiego wyciągnęli go ze mnie-nie umyty, cały we krwi. Dowiedziałam się ze to taka moda, więz matki z dzieckiem się rozwija. Biedny taki goły bez pieluszki, nie okryty, brudny ale mój .Przytuliłam go i tak już został do chwili ,aż mogłam wstać. Po dwóch godzinach zaczął się dusić-zabrały go pielęgniarki na 10h,okazało się ze jest żle odśluzowany . PRZEZYŁAM KOSZMAR, potem żółtaczka, gronkowiec, paciorkowiec, płakałam całymi dniami bo myślałam że już nigdy nie wyjdę ze szpitala. Zabrałam dziecko i uciekłam-na własne życzenie. Dziś to chłop jak dąb.
A trzeci poród to już formalność(2010) wiedziałam wszystko, zaplanowałam od A do Z. No cóż, nie do końca wyszło wszystko bo córcia się zasiedziała 10 dni dłużej , ale było wszystko super , szpital, cudowna położna i Pani doktor-szybko i sprawnie.
Cała moja trójka-Monika ,Grześ i Olinka przyszłt na świat siłami natury. Mimo bólu,strachu i zwątpienia -są cudem natury i moją miłością. Współczuje kobietom ,które rodzą dzieci przez cc z wyboru-nigdy się nie dowiedzą co tracą...uczucie kiedy na świat przychodzi skarb najcenniejszy.
Zawsze wydawało mi się, że jestem odporna jesli chodzi o wytryzmanie bólu, jednak własnie poród pokazał mi jak może boleć i jak mozna się mylić. O znieczulenie nie było mowy, za późno, nie ma anestezjologa itd...myśłam wtedy że uduszę lekarzy. Rodziłam zmeżem i mamą, zmieniali się co pół godziny...dobrze że byli razem, bo podobno wyglądałam strasznie, oni tez musieli odpoczać. Uff....tak jest...miło wspominam czas kiedy miałam przeć...kiedy synek wychodził. Wtedy już nie czułam bólu a raczej nie mogłam się doczkać kiedy go zobaczę. A kiedy Maciuś się pojawił to chociaż byłam cała porozrywana to już nic nie czułam, taka byłam szczęśliwa. 
Powoli do świadomości dociera myśl, że oto zaczeło się - odeszły mi wody! Nadal jednak nie stać mnie na wykrztuszenie nawet jednego słowa, więc tylko coraz natarczywiej szturcham męża, by mu wreszcie skinieniem pokazać dlaczego go budzę. Kolejną długą chwilę wgapiamy się w tą mokrą plamę już oboje. Mam wrażenie że czas stanął, a cały wchechświat skurczył się i zamknął w granicach tego znaku na prześcieradle. Tak długo czekałam na tą chwilę...
Kobieta która jeszcze niedawno pisała idealny plan porodu kurczy się i znika z minuty na minutę. Zamiast niej pojawia się obłąkana pogromczyni położnych. "Dajcie mi coś bo nie wytrzymam" - krzyczę i im wygrażam. Niestety szpital jako typowo prorodzinny nie ma tego w karcie życzeń. Tu nie ma cesarek na żądanie, znieczuleń, dokarmiania dzieci butelką, ma być w pełni naturalnie i koniec. Taka dumna byłam z wyboru szpitala... jeszcze niedawno, bo teraz z ust wypadają słowa nad którymi zupełnie straciłam kontrolę. Niektóre przemilczę...hmmm, większość przemilczę 
Jeśli lewatywa przyśpieszy poród możecie mi ją zrobić nawet przez nos - stękam wbrew wcześniejszym założeniom. Nie pamiętam kiedy przeszłam z paniami położnymi na ty, ale mam to gdzieś. Ból falami przeszywa całe ciało, promieniuje przez kręgosłup, przy skurczach robi mi się ciemno przed oczami, jest mi nie dobrze. Po lewatywie siadam na sedes i odczuwam coś jakby lekką ulgę. Jednak ta harpia już tu jest, już wyciąga po mnie swoje macki i każe mi natychmiast wracać na porodówkę. Chce poni urodzić do klozetu, pozwoliłam tylko się załatwić- krzyczy. Wypchaj się!!! Rany, czy ja to naprawdę powiedziałam? Trudno, urodzę do ubikacji, czuję że mój spanikowany, zbolały tyłek przywarł do muszli klozetowej i zadna siła go teraz nie oderwie. W końcu jakimś cudem przez piekło bólu przebija się rozsądek i myśl o dziecku, posłusznie wracam na porodówkę. Znów leżę na fotelu, ktoś odgarnia mi włosy, ktoś sciska mnie za rękę, ktoś wyciera pot.. Każą przeć, ale ja już nie mam siły...zamykam oczy, zasypiam, czy może odpływam... Położna nakazuje jeszcze tylko wypchnięcie główki, która jest już ponoć bardzo nisko. Jednak akcja porodowa się już cofa, skurcze tracą na sile, czuje że za chwile chyba zacznę lewitować. I wtedy doktorowa (skąd ona się tu wzieła?) zagląda mi głęboko w oczy i krzyczy: przyj kobieto bo udusisz własne dziecko! Strach mnie na nowo mobilizuje, znów napinam ciało i drę się jak opętana pchając z całych sił. Czuję jak córeczka wyślizguje się wreszcie ze mnie, a potem..natychmiastowa ulga. Jest 15:55, witaj na świecie perełko. Po urodzeniu łożyska położne dyskretnie zostawiają naszą trójkę samą. Zaznaczę jeszcze że po wszystkim mam je ochotę wycałować i mówię im że są aniołami na tej ziemi 
w końcu to facet. Był spokojny ogólnie. Wszystko w tym czasie było mi obce i obojętne.
Skomentuj