Z własnego doświadczenia wiem, że dziecko jest błogosławieństwem bez względu na czas w jakim się pojawia. Jeszcze przed zajściem w ciążę, byłam pewna, że zanim urodzę dzieci będę miała ugruntowaną pozycję zawodową i materialną, i skończone przynajmniej 28 lat. Jednak jak to w życiu bywa, stało się inaczej
Moje ukochane dzieci urodziłam będąc jeszcze studentką. Wtedy wydawało mi się że to koniec świata i nie poradzę sobie z lawiną obowiązków i nauką na studiach.
Czas przyjścia dziecka na świat był dla mnie i męża pięknym, ale i trudnym okresem. Całkowita zmiana dotychczasowego trybu życia, stres związany z odpowiedzialnością za nowonarodzonego małego człowieczka, nieprzespane noce, płacz i początkowa nieumiejętność odczytywania jego potrzeb czasem wystawiały naszą wytrzymałość na nie lada próbę.
Wtedy nie wiedziałam jednak, że największa próba jest jeszcze przede mną...
W wyniku tragicznego splotu wydarzeń straciłam męża i zostałam sama pogrążona w rozpaczy i..... z dwójką maleńkich szkrabów, które potrzebowały mojej opieki i uwagi. Mój dotychczasowy szczęśliwy świat rozpadł się na kawałki. Długo nie mogłam się pozbierać i znaleźć sposobu na pogodne życie. Wiem, że razem ze mną cierpiały dzieci, którym ciężko było zaakceptować nową sytuację.
Było mi bardzo ciężko, jednak nigdy, nawet przez chwilę nie żałowałam że mam dzieci, wręcz przeciwnie są moim światełkiem, radością i szczęściem. Teraz już coraz bardziej samodzielne i otwarte na świat ale wciąż moje!To dzięki dzieciom odzyskałam równowagę i chęć do życia.
I aż strach pomyśleć jak wyglądałoby moje życie, i jak bardzo byłabym samotna gdybym zwlekała z macierzyństwem... ominęło by mnie to co w życiu najlepsze!
Moje ukochane dzieci urodziłam będąc jeszcze studentką. Wtedy wydawało mi się że to koniec świata i nie poradzę sobie z lawiną obowiązków i nauką na studiach.
Czas przyjścia dziecka na świat był dla mnie i męża pięknym, ale i trudnym okresem. Całkowita zmiana dotychczasowego trybu życia, stres związany z odpowiedzialnością za nowonarodzonego małego człowieczka, nieprzespane noce, płacz i początkowa nieumiejętność odczytywania jego potrzeb czasem wystawiały naszą wytrzymałość na nie lada próbę.
Wtedy nie wiedziałam jednak, że największa próba jest jeszcze przede mną...
W wyniku tragicznego splotu wydarzeń straciłam męża i zostałam sama pogrążona w rozpaczy i..... z dwójką maleńkich szkrabów, które potrzebowały mojej opieki i uwagi. Mój dotychczasowy szczęśliwy świat rozpadł się na kawałki. Długo nie mogłam się pozbierać i znaleźć sposobu na pogodne życie. Wiem, że razem ze mną cierpiały dzieci, którym ciężko było zaakceptować nową sytuację.
Było mi bardzo ciężko, jednak nigdy, nawet przez chwilę nie żałowałam że mam dzieci, wręcz przeciwnie są moim światełkiem, radością i szczęściem. Teraz już coraz bardziej samodzielne i otwarte na świat ale wciąż moje!To dzięki dzieciom odzyskałam równowagę i chęć do życia.
I aż strach pomyśleć jak wyglądałoby moje życie, i jak bardzo byłabym samotna gdybym zwlekała z macierzyństwem... ominęło by mnie to co w życiu najlepsze!