Zawsze zazdrościłam kobietom, które mogły urodzić dziecko, przeżyć chwile porodu, słyszeć pierwszy płacz dziecka, trzymać je przy sercu, karmić, przewijać, obserwować, jak dziecię rośnie, dojrzewa...
Mi nie dane było tego przeżyć! Kiedy skończyłam 18 lat usłyszałam od lekarza zdanie, które brzmiało, jak wyrok: nigdy nie będzie pani mogła mieć dzieci, urodzić własnego dziecka!
Mineło wiele lat, gdy wreszcie dojrzałam do decyzji, że otoczę matczyną miłością jedno z dzieci, które zostało odrzucone przez własnych rodziców. I tak się stało! Pamiętam dokładnie ten dzień, kiedy w domu zamieszkała moja córeczka! Nigdy też nie zapomnę jej uśmiechu, wielkich, zdziwionych oczek oraz momentu, na który czekałam tyle lat, czyli chwili, gdy usłyszałam pierwszy raz słowo: MAMA!
Dla takich chwil warto jest żyć! Teraz każdego roku ona pamięta o mnie w sposób szczególny 26 maja! Wiem, że jestem mamą!!! I radość moja jest ogromna!
Mi nie dane było tego przeżyć! Kiedy skończyłam 18 lat usłyszałam od lekarza zdanie, które brzmiało, jak wyrok: nigdy nie będzie pani mogła mieć dzieci, urodzić własnego dziecka!
Mineło wiele lat, gdy wreszcie dojrzałam do decyzji, że otoczę matczyną miłością jedno z dzieci, które zostało odrzucone przez własnych rodziców. I tak się stało! Pamiętam dokładnie ten dzień, kiedy w domu zamieszkała moja córeczka! Nigdy też nie zapomnę jej uśmiechu, wielkich, zdziwionych oczek oraz momentu, na który czekałam tyle lat, czyli chwili, gdy usłyszałam pierwszy raz słowo: MAMA!
Dla takich chwil warto jest żyć! Teraz każdego roku ona pamięta o mnie w sposób szczególny 26 maja! Wiem, że jestem mamą!!! I radość moja jest ogromna!