))
ale zalecono mi paracetamol co 4 godz i czekanie na na prawdę mocny ból, więc ten który już mocniejszy zmusił nas do ostatecznej wyprawy do szpitala w sobotę o 15..zastrzyk zmniejszający ból, 3 godz rozluźnienie i znieczulenie zewnątrzoponowe (nie dałabym rady)..a później 24 godz czekania na 10cm (trochę by to trwało).Od tego momentu sielanka.Położna przychodziła do nas co pół godziny i za każdym razem pytała czy mój zmęczony partner chce kawę W pokoju tylko my, spokój i cisza, nawet troszkę się przespaliśmy bo okazało się ze rozwarcie postępuje bardzo powoli, w końca po 6 rano powiedziała że zaczynamy, wiec pre i pre a tu moj kochany juz oglądać może wychodzącą główkę naszego malucha.Ale ona się cofa i znow to samo..zleciało się 6 położnych, musiały mnie w ostateczności rozciąć i włożyć wielkie łychy..dzidziuś wyskoczył cały czerwony od razu wylądował na moich piersiach i mogliśmy zerknąć kim jest...chwila wahania i dopiero po odsunięciu pępowiny zobaczyliśmy malutką córciną pipeńkę pani ją zabrała, obtarła i oddała nam na 2godz,reszta jak łożysko i szycie zrobiło się "samo" a my zostawieni po zabiegach sami mogliśmy się cieszyć naszą księżniczką.Opieka w szpitalu była cudowna,na następny dzień już byliśmy o 15 w domu..Wszystko wspominam dobrze i ani przez chwilę nie żałowałam że skorzystałam z możliwości znieczulenia.Bałam się igieł ale ból był gorszy, już się igieł nie boje
Skomentuj